Ljuban Jednak, jedini preživjeli svjedok po zlu čuvenog i jedinstvenog zločina koji su počinile ustaše 29. i 30. jula i 4. i 5. avgusta 1941. godine u pravoslavnoj crkvi Rođenja Presvete Bogorodice u Glini u tadašnjoj NDH.
Za nepunih deset dana, Pavelićeve ustaše su u crkvi zaklale 1.764 Srbina s područja Banije, a zatim spalile crkvu. Jednak je doživio sudbinu svojih Krajišnika – prognan je u zločinačkoj operaciji „Oluja“ 1995. godine.
Umro je u Beogradu 1997. godine, daleko od svog rodnog kraja.
Ljuban Jednak, Banijac koji je u crkvi Rođenja Presvete Bogorodice u Glini preživio masakr 1.754 srpska muškarca koji su organizovale hrvatske fašističke vlasti, jedini je preživjeli svjedok tog stravičnog masakra.
Nakon rata, Ljuban je svjedočio na sudskom procesu protiv ministra unutrašnjih poslova NDH, Andrije Artukovića.
Nažalost, pred kraj života, Ljuban se, zajedno sa stotinama hiljada Srba Krajišnika, našao u nepreglednim kolonama u avgustu 1995. godine tokom hrvatske agresije na Krajinu.
Samo četiri dana prije nego što će se naći u toj koloni stradalnika koji su bježali pred „Olujom“, Ljuban Jednak je u Glini primio Orden Svetog Save I reda, koji mu je uručio patrijarh Pavle.
„Tada je patrijarh Pavle pred svima prisutnima mom dedi Ljubanu poljubio ruku“, ispričao je Srđan Jednak, Ljubanov unuk.
Nije dugo živio poslije toga. Preminuo je nepune dvije godine kasnije u Beogradu, daleko od svog rodnog kraja.
O Ljubanu Jednaku snimljen je dokumentarni film „Govorilo mi je nešto da ću ostati živ“.
Jedna ulica u Beogradu nazvana je po njemu, a podnijeta je i inicijativa da i jedna od novosadskih ulica ponese ime ovog srpskog stradalnika.
