Dragiša Stanković Čelik bio je legendarni jugoslovenski bokser, dva puta je ubo Loto premiju, družio se sa Ljubom Zemuncem, pjevao sa Tomom Zdravkovićem, jeo i pio sa Batom Živojinovićem…
Dragiša Stanković Čelik jedan je od legendarnih sportista bivše Jugoslavije. Bavio se boksom, na 20 profesionalnih mečeva 19 puta je slavio nokautom, a poslije karijere stvorio je imperiju kafe. Sve to je uspio i onda je 1999. godine šokirao cijelu zemlju kada se odrekao penzije i vojsci poklonio 30 tona kafe… Ovo je priča o njemu.
Rođen je 1939. godine u Vlasotincu, odrastao je u Nišu i upravo tu je postao legenda koja nikada nije napustila grad. Na treninge boksa krenuo je sa 17 godina i već poslije godinu dana postao je kapiten ekipe. To najbolje govori o njegovom talentu i potencijalu.
Jednu od borbi koju mnogi pamte imao je protiv legendarnog Mate Parlova na “Niškoj tvrđavi”. Izgubio je taj meč, ali je cijeli život pričao da je on moralni pobjednik.
“Parlov je dobio u borbi, ali su navijači bili u pravu, trebalo je da bude makar neriješeno. Što se mene tiče boksovao sam bolje i odnio sam moralnu pobjedu“, pričao je Stanković tada.
Odbio 250.000 maraka da namjesti meč
Popularni “Čelik” ispričao je i kako je sedamdesetih godina prošlog vijeka imao naređenje da namjesti boks meč. Za to mu je nuđeno 250.000 evra.
“Boksovao sam u Njemačkoj neko vrijeme, sedamdesetih godina. Trenirao sam i družio se sa Ljubom Zemuncem. Moj menadžer me je ucijenio i rekao da moram da prodam meč njemačkom bokseru. Rekao je da će mi uništiti karijeru ako ne padnem. Ponuđena mi je suma od 250.000 maraka. Ipak, nisam mogao da se ne držim svojih principa, njemačkog šampiona poslao sam kroz konopce“, pričao je Dragiša.
Družio se sa Ljubom, pjevao sa Tomom i dva puta ubo Loto premiju
Imao je Dragiša Stanković život o kom može da se snimi film. Družio se sa Ljubom Zemuncem, pjevao sa Tomom Zdravkovićem po kafanama, volio je da jede i pije sa Batom Živojinovićem. Poznat je i po tome što je dva puta ubo glavnu Loto premiju, a čak 14 puta je dobio na Sportskoj prognozi. Priča se da su zbog njega morali da smanje fond na toj lutriji.
Poslije karijere je otvorio restoran i bavio se proizvodnjom kafe. Pamti se i šta je uradio 1999. godine dok je država prolazila kroz težak period. Vojsci je poklonio tada 30 tona kafe. Posijle toga se odrekao penzije u korist države. Otišao je u vječnost 2015. godine, a u Nišu je ove godine dobio i mural.
