“Temama o NDH, odnosima sa Italijom, Austrijom i Njemačkom bavili su se pretežno hrvatski istoričari, koji su pisali onako kako odgovara njihovim nacionalnim interesima”, kaže istoričar Miloradović.
U rezoluciji UN iz 2005. godine kojom je ustanovljen Međunarodni dan sjećanja na žrtve Holokausta, on se definiše kao “državno sponzorisano sistematsko ubijanje šest miliona Jevreja i miliona drugih od strane nacističke Njemačke i njenih saradnika tokom Drugog svjetskog rata”.
Ti “drugi” su prema enciklopediji Britanika politički protivnici nacista, homoseksualci, Romi, Sinti, djeca iz veza sa “nižim rasama”, teški psihofizički invalidi pobijeni radi “pročišćenja rase” i Jehovini svjedoci. Američka enciklopedija Kolumbijskog univerziteta jevrejskim žrtvama dodaje Rome i invalide naglašavajući da su “sve tri grupe i samo one bile jednake žrtve nacističkog rasizma i genocida”.
Rezolucijom UN “odbacuje se svako poricanje Holokausta kao istorijskog događaja, bilo u potpunosti ili djelimično”, pa je osporavanje šest miliona jevrejskih žrtava u nekim zemljama postalo i zakonski kažnjivo.
Identičan program istrebljenja “nižih rasa”, predstavljaju zakoni NDH koji su cijeli administrativni vojni, policijski, prosvjetni, crkveni i medijski aparat angažovali na “totalnom genocidu” koji je uz sistematsko ubijanje, protjerivanje i promenu identiteta Srba, podrazumijevao uništenje srpskog jezika, pisma, kulturne baštine i pravoslavne vjere.
Zašto se onda nekažnjivo osporava i broj srpskih žrtava i genocid Srba u NDH, iako on, po svim tačkama, ispunjava kriterijume Konvencije o genocidu koju su 1948. usvojile Ujedinjene nacije?
Istoričar dr Goran Miloradović za “Novosti” kaže da je činjenica da genocid nad Srbima u NDH nije djelo “grupe ustaša” kako se decenijama tvrdilo u SFRJ, već državni plan.
“Širenje nacionalne i vjerske netrpeljivosti i mržnje počelo je još u Austrougarskoj, a ubijanje Srba je počelo u vrijeme Banovine Hrvatske. Hrvatska seljačka stranka (HSS) i njena seoska i gradska zaštita prve su započele sukobe i razoružavanje jugoslovenskih vojnika 1941. godine, kada je kapitulirala Jugoslavija”, objasnio je istoričar.
On je dodao da su te formacije na desnom krilu HSS dale prve ustaše, još prije nego što sa Pavelićem došli oni iz Italije koji su bili iskusni teroristi, obučeni u posebnim vještinama, među kojima je bilo i organizovanje genocida.
“Budući upravnici logora, prije svih Maks Luburić koji je kreirao Jasenovac, u Nemačkoj su pohađali kurs o njihovom organizovanju. Problem je što se u vrijeme socijalizma malo srpskih istoričara bavilo ovim temama”, navodi Miloradović.
Temama o NDH, odnosima sa Italijom, Austrijom i Njemačkom, kako navodi, bavili su se pretežno hrvatski istoričari, koji su pisali onako kako odgovara njihovim nacionalnim interesima.
On ističe da je obnova Jugoslavije stavila ad akta pitanje odgovornosti Hrvatske za genocid u Drugom svjetskom ratu, čemu je doprinijeo i Hladni rat u kom su mnogi dojučerašnji zločinci postali saradnici Zapada.
